aslında yazar kitaba gözlerini sımsıkı kapat adını vererek bize mesajı daha en baştan vermiş ama biz dinlemek istememişizdir. birinci kitaba nazaran edebi parçalamalar azalmış olsa da ikinci kitapta da küçük dağları ben yarattım durumu devam etmekte karnımıza ağrılar girmektedir.
ikinci kitap birinci kitabın bitişinden bir süre sonra dedektif gurney i özel dedektif gibi kiralamak isteyen bir annenin gelişi ve bir cinayetin daha çözülmesini isteyenler tarafından gurney in olaya dahil edilmesi ile başlar. karısıyla emeklilik sonrası çekildiği doğal yaşamdan o derece sıkılan ama bunu kendine bile itiraf etmek istemeyen sazan dedektifimiz olaya balıklama atlar ve çölde su bulmuş kutup ayısı gibi zihinsel rahatlamaya kavuşur.
adam dedektif. adam olay çözmeye aç bir beyin. adam dünyanın en iyi dedektifi. napiyo. pırasa dikip tavuk besliyo. e böyle olunca ölen karınca için bile soruşturma başlatıyor adam. neyse.
olay hemen ilgisini çekiyor tabi ve çözmek için sapla samanı ayırıp samanlıktaki iğneyi de buluyor ama onun iğne olduğunu anlamıyor. işte bu kısım en vahimi. olayları çözmek için yedi dereden su getirebilen bağlantıları şıppadanak kuran bu dedektif gözünün önündeki gerçeği adeta gözünün önünde gergedan boynuzu varmış gibi göremiyor.
finali nasıl olacak acaba bu sefer derken yazar ilk kitaptaki sefaletin üzerine tuz biber ekmeyeyim acık da sevindireyim der gibi yapıp gurney i öldürüyor mu tabi ki hayır. adam seri üretime geçmiş. kitap yazmak için her seferinde karakter mi uydursun. dönüp dolaşıp aynı karakterin benzeri adamlara hayat mı versin. hayır tabi ki. aynen devam diyor ve sadece bir iki kurşun darbesi aldırıyor gurney e.
her fırsatta emeklilik hayallerimizi boşa çıkardın tripleri yapan karısının eline kozu da verip ahan da paçayı zor kurtardın artık bu işleri bırakırsın gari dedirterek kitaba noktayı koyuyor ve bir mutlu sonla daha ayrılıyoruz boynumuz bükük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder