kitabın sonsözünde elif şafak ın da aksetme gereği duyduğu gibi kendisi mimar sinan hakkında bir kitap yazmak istemiş olayların akışıyla zamanın ilerleyişiyle karakterlerin gerçekliğiyle oynamış hepsini harmanlamış yapmış olmuş.
ona laf sokucam buna laf sokucam şunu yücelticem araya da fil katıcam derken mevzunun ne olduğunu anlayamadığımız kitabın yarısına gelince başkarakterin çakma olduğunun ifade edildiği aslında her şey matrix bildiğiniz her şey yalan kıvamında kendinizi pisa kulesi gibi uluorta cıscıbıl cahil hissettiğiniz bir serüvenden sonra kitap esas mevzuya mazhar olarak akıcılığa kavuşmuş karakterler neydim ne oldum ama aslında ben bu idim mesajlarıyla geçiş yapmaya başlarlar.
filleri severiz filbazdan ötürü kakalamasıyla duygusallaştırılıp anlatılan her olaya itik buruk bir çocuk nazarıyla yaklaştırılmaya başladığımız süreçte beni sevmen için dağları deldim camiye çevirdim diye isyan eden yüz yaşını geçmiş çırak kalfa usta fosil dörtlemesini tamamlamış ama hayata gözlerini tamamlayamamış yaş 105 olmuş iş bitmemiş mimar ve filbaz cihan kanuni sultan süleyman yıllarından başlayarak osmanlı döneminin içinden başlayan bir kesit sunmaktadır bize hindistanda sona eren.
halkların yönetim biçimleri çok ulusluluk ırkçılık karar mekanizmaları bilim uğraşıları toplumsal algılar mahalle baskısı güç dengeleri hayattan beklentiler varsıllık yoksulluk kefeni cebi yok kula kulluk etmek nüfus yoğunluğu kablosuz internet yoksunluğu gibi konulara her okuyanın kendince anlamlar çıkaracağı konusuyla hiç alakası olmayan mesajlarıyla şişirilmiş zorlama bir kitap izlenimi vermektedir.
kitabın finali aksiyon gerilim tadında gerçeklerin peşinde oklar işlemez kurşun geçirmez cüneyt arkın misali yoluna devam eden cihanın ölmeyi başaramadığı için hintli olan lakabına uygun şekilde hindistana gidip orada da mimarlığına devam etmesiyle hareket ve çeşitlilik kazanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder